Xe om - podwiózki - w dosłownym tłumaczeniu "jazda w objęciu".

Ang. traveling with a hug :-D

Wypasione klapki ze stolicy:-)

Ang. super trendy sandals from Hanoi.

Cat Ba island, 4 hours from Hanoi. A few days before a holiday season starts. Viet nam, 04.2008.

I was "secreetly" shooting him from a distance. But then he came smiling and said he could pose for me:-)

Around Hoan Kiem lake, Hanoi, 4.2008.

I was spying people around Hoan Kiem lake:-)

Hanoi, 4.2008.

Hao, a young filmaker, is a friend of mine.

The - an artist (is also a good friend of mine:) with two friends in front of an instalation.  

Ryllega is gallery, reading from right to left. The best part of the parties (you may call them as well exhibitions:-) is that everything happens outside, right on the street. The art occupies the tiny place inside.

Hanoi, 4.2008.

Ca phe sua da - coffee with thick sweet milk + a lot of ice.

Bon mua cafe near Hoan Kiem lake, Hanoi, 4.2008.

Pamiętacie, że kiedyś w serwisie było strasznie niefajnie:

http://blogsorbeta.blox.pl/2007/12/Ping-no-its-not-pink.html

Teraz jest o niebo lepiej:

***

Czyżby chwile "dobrze się pisze" trwają zbyt krótko?

Monika Małkowska mówi, że "anarchię mamy we krwi", a potem obraziła się. Nie dość, że w Guerrilli została ignorowana, to jeszcze dowiedziała się z głośnej rozmowy, że ktoś właśnie sika [hihi]. Ponieważ anarchię ma we krwi, nie omieszkała umieścić tego niegodziwego incydentu w swoim artykule. Swoją drogą tekst zawiera kilka błędnych informacji. Link jest tu: http://www.rp.pl/artykul/109266.html.

Autorce nie spodobało się "sprzedawanie towarów spod lady" (gdzie indziej pisze się "sprzedaż limitowana":-) Mówi, że to przypomina jej czas głębokiego socjalizmu. Niech jedzie do Paryża, ale nie do Galeries Lafayette czy H&M, tylko np. do Colette lub L'Eclaireur - może zdołają zmienić jej niemiłe skojarzenie.

"Przykry czas przeszości" przypominają jej też drelichowe pachworkowe spodnice lub "podziurawione (specjalnie) sweterki w stylu postpunk z byle jakiej dzianiny". Podejrzewam, że post punk z kaszmiru byłby milszy.

Potem doczytałem zachwyty p. Moniki nad Dolcem i Gabbaną:

"Szyfonowe cudeńka, falbaniaste majstersztyki z mnóstwa drobnych kwietnych wzorków. Trudno powiedzieć, jak wiele różnych tkanin złożyło się na całość, bo oko gubi się w bogactwie łączek, zszywanych gęsto i asymetrycznie. Do tego kunsztownie skonstruowane torby z dziesiątków kawałeczków różnobarwnych skór kobry. Oczopląs. Papuzim przepychem pysznią się też wielkie, namiotowe suknie Roberto Cavalli oraz torby worki Prady, przypominające wachlarze, złożone z pasm skóry w rozmaitych ostrych odcieniach. Komu mało zamętu, może dołożyć takież sandały."

Link do artykułu: http://www.rp.pl/artykul/106082.htm

Czyż to nieprawda, że majstersztyki z szyfonu w kwieciste wzorki, kunsztowne torby wcale nie przypominają czasów przykrości, tylko obiecują raj na ziemii?

Zamiast do Colette p. Monika mogłaby wpaść do Dolce lub Prady. Tam mnóstwo torb i sandałów już czeka we wszystkich rozmiarach i kolorach, jak w Auchan. Ceny bardzo przystępne, a sprzedawczynie nie rozmawiają ze sobą głośno o sikach, tylko szczerym uśmiechem zachęcają do przyjemnego zakupu.

Nie trudno zgadnąć, dlaczego autorka nie mogła zrozumieć przeciwko czemu jest partyzantka. Ja nie rozumiem dlaczego nie zapytała? Przecież jest dziennikarką.

[Jestem chory i trochę złośliwy, hehe]